18 december 2020
Zoals u misschien weet wonen we in een flat in Landgraaf. Dat heet deftig een appartement en het flatgebouw heet résidence.. Jawel. Dat maakt het niet groter of mooier. Hoe het ook heet, het is een fijne plek om te wonen, vooral om het weidse uitzicht tot in Duitsland en de aardige medebewoners. Voor ons raam is een grote boom met veel bewoners, eekhoorns, duiven, kraaien en wat passanten.

Onze appartementen staan rond een soort binnentuin. Die wordt weer mooi ‘het atrium’ genoemd. Een binnentuin met palmbomen, en ander struikwerk. We mogen bij onze voordeur grenzend aan het atrium iets neerzetten maar natuurlijk niet te veel anders wordt het een uitdragerij. Met wat je neerzet geef je een boodschap af. Zo heeft voormalig bakker H. Haan -beroemd in deze regio- een beeld van Dagobert Duck naast zijn voordeur. Klopt; hij lijkt er een beetje op met zijn wandelstok en hoed. Andere bewoners hebben planten al of niet nep. Wij zitten aan het eind van de gang, dat geeft weer net iets meer mogelijkheden. Samen met onze overbuurman hebben we thema’s. Hij pakt alleen wat grootser uit dan wij. Hij heeft een enorme hoeveelheid kerstdozen. Daar staan we van te kijken. We hebben als thema’s Carnaval, lente, Pasen, zomer, herfst , overbuurman Halloween, dat doen wij dan weer niet en dus Advent en Kerst. In de periode van Kerst gaat de hele résidence los. Naast de twee palmbomen staat een knots van een kerstboom. Vanwege de situatie nu, is het niet mogelijk die op te zetten op een manier dat ieder anderhalve meter uit elkaar blijft. Helaas voor het eerst sinds het bestaan geen boom. Het is droevig, maar ieder is opgeroepen om dit jaar extra te versieren. Wij hebben een beproefd recept. Een tafeltje met daarop wat Adventsmateriaal en een schaapje. Het heeft warme laarsjes aan.

En ik had het gevoel er mist iets…De kerstdozen kwamen uit de kelder en opeens zag ik het. Mijn atriumengeltje! Ik heb een warme relatie met engelen. Ze vliegen dwars door de bijbel heen en hebben een pracht taak. Boodschapper zijn ze vaak. Boodschapper van God. Dat is een benijdenswaardige functie. Alleen het jammere is, dat niet iedereen meteen staat te juichen voor die boodschap.

In de Advent hebben de engelen het erg druk, ze kondigen geboorten aan, die op zijn zachtst gezegd niet helemaal in de planning zaten. Maar dat is het leven en vooral het leven uit Gods hand. Plannen is goed, maar het voornaamste in je leven, is vaak niet te plannen.

Mijn engeltje is een beetje – hoe zeg ik dat nou netjes- onnozel. Ze heeft het buskruit niet uitgevonden. Dat hoeft ook niet voor een engel maar laten we aannemen: als dit engeltje iets te melden heeft wordt ze zeker niet serieus genomen.

Dat is niet ongewoon bij engelen, hoe ze er ook uitzien, want wat lezen we? Zacharias wilde alle details weten toen er een engel kwam met de boodschap dat zijn oude vrouw een baby zou krijgen. En ook Maria, zullen we nog horen, was op zijn zachtst gezegd wel geschrokken.. 
Dus de boodschap van een engel is gauw aangevochten.

Mijn engel staat daar in het koude atrium want er zijn mogelijkheden om behoorlijk te ventileren, in het glazen dak. Ze blijft in de snerpende kou, vriendelijk kijken met haar boek in haar hand. Wat zegt ze tegen onze medebewoners? Wat zegt ze tegen de wereld die verlangt, verlangt naar gewoon, naar vrede, naar liefde, naar een Kind wat ons redt?

‘Wees niet bang zegt ze, vrees niet, het komt goed met Gods hulp.’

Ds. Agnes Hana

Ps kleindochter van 6, kwam langs en stond verrukt bij het engeltje. Zij praatte zachtjes tegen het engeltje en opeens gaf ze het snel een kusje..
Zo moet je met een engel op je weg omgaan!