Maandag 14 maart 2022
Wat heerlijk dat er weer wat meer kan en daarom was er als ‘vanouds’ voorafgaand aan de Springdienst mogelijkheid om elkaar tijdens een kopje koffie weer te zien en bij te kletsen, helemaal passend bij het jaarthema van de Springdiensten, dit jaar ‘Ontmoetingen’.
De dienst van zondag 13 maart stond in het teken van de Overspelige Vrouw die bij Jezus wordt gebracht (Johannes 8:1-11). Een verhaal waarin Jezus niet alleen kijkt naar het overspel zelf, maar ook naar de vrouw erachter. ‘Ik zie jou’ uit de Passion, een lied over iemand écht zien, was dan ook gekozen als openingslied, waarna Davida ons in een monoloog meenam in de gedachten van de overspelige vrouw zelf: de schaamte die zij voelde, het moment dat Jezus de bekende woorden ‘Wie zonder zonden is, werpe de eerste steen’ sprak en het daarna uitblijven van de eerste steen.
Marnix nam ons aan de hand van het schilderij van Vasily Polenov rondom de Overspelige vrouw mee naar de verschillende groepen in het schilderij: de jonge vrouw die doodsbang en duidelijk onder spanning verstijfd is. Daarnaast de menigte met overwegend vertrokken, gemene gezichten en natuurlijk de schriftgeleerden, de aanstichters, die Jezus erin willen luizen … het meisje boeit hen niet eens. En de discipelen voor wie het het makkelijkst was maar even niets te zeggen.
En kent u ook het boek ‘De meeste mensen deugen’ van Rutger Bregman? Indien niet, is dit zeker een aanrader. Hierin wordt uitgelegd hoe de mensheid zich ontwikkeld heeft. Hoe mensen in de basis overwegend goed zijn. Hoeveel ze voor elkaar over hebben. Maar ook hoe de ontwikkeling van dorpen en steden, en afbakenen van grond machthebbers heeft gegenereerd en hoe in sommige situaties mensen tot slechte dingen in staat zijn, om erbij te horen.
De parallel met de huidige situatie in Oekraïne is duidelijk: (bijna) niemand wil er vechten, spreken veelal dezelfde taal, maar ze kunnen ook hun eigen kameraden niet in de steek laten. Onze ‘vijanden’ zijn meestal groepen mensen die we niet persoonlijk kennen: de asielzoekers, de politici, de rijken, … Pas als de één verbinding zoekt met de ander, komt er begrip voor elkaar.
Dezelfde parallel maakt Marnix ook naar het verhaal van vandaag. Jezus ziet naast het overspel ook een jonge vrouw met een heel leven voor zich, die misschien wel verliefd is en vol plannen zit. Hij ziet ook de schriftgeleerden die verstrikt zijn geraakt in hun eigen regels. Hij ziet ze allemaal zoals ze zijn. Het verhaal eindigt met de woorden van Jezus ‘Ook ik veroordeel je niet’. Wat zou het mooi zijn als we ons wat minder vaak herkennen in de menigte of de schriftgeleerden en wat vaker in Jezus.
Aansluitend aan de overweging konden de woorden bezinken bij eenieder tijdens meditatieve klanken van klarinet en piano.  
En met een zegengebed, waarin hulp gevraagd wordt om over alle menselijke gebreken heen op zoek te gaan naar het goede in de ander en met Gods ogen te leren kijken naar de medemensen op onze levensweg, werd de dienst afgesloten en was het tijd om elkaar opnieuw te ontmoeten onder genot van een lekkere kop groentesoep.

Thea Coenen