Maandag 27 december 2021
Het waren Kerstvieringen die we het liefst in volle kerken hadden beleefd. Maar net als vorig jaar gooide corona roet in de Kerstdis. Alleen on-line kon er meegevierd worden, op Kerstavond en Kerstmorgen. Maar voor de mensen die er digitaal bij waren (of het misschien allemaal later nog eens teruggekeken hebben) was er toch veel moois te beleven.
Op Kerstavond trad het vocaal kwartet op dat op 19 december het Kerstverhaal ‘de bomen van Efrata’ al muzikaal had omlijst. Het kwartet bestond uit Rianne Spa, Melanie Oort, Jan Stolk en Theo Zwartkruis en werd op piano begeleid door Marnix van Gurp. Prachtig vierstemming zongen ze over de zegen die Kerst ons brengt, over ‘Joy in Judea’, en over de dromen van hoop en gerechtigheid die werkelijkheid worden. Als we er oog voor hebben, want het kan ook dat je het wonder niet (wilt) zien. ‘Would I miss the Miracle’, zong het kwartet daarover.
Pier sprak over de voerbak waarin Jezus werd gelegd. Soms ziet dat er op plaatjes uit als een gezellig wiegje, vol hooi en stro. Maar het beeld dat Pier liet zien was een harde stenen bak, waarmee de geboorte van Jezus verbonden wordt met de tallozen op deze wereld die in armoede en gebrek ter wereld komen. Kerst is een oproep ons met die werkelijkheid te verbinden – alleen zó komt het ‘Miracle’ tot leven.
De Kerstmorgendienst was ook zeer muzikaal, en het was de laatste dienst waarin Ria van Mourik het orgel bespeelde. Haar ogen laten haar in de steek, maar nog één keer verblijdde ze ons met haar muziek. In deze bijzondere dienst speelde zij duetten met haar zoon Martin op de Spaanse gitaar. Ook in de dienst zong een kleine muziekgroep, met Bert Stuij, Joke van der Steen en Christel Prins. Bert had ook zijn gitaar meegenomen – en bij ‘Nu sijt wellecome’ deed alles mee: orgel, gitaar, Spaanse gitaar, en zang. Wie weet heeft er thuis ook nog iemand meegezongen.
In de dienst stonden de herders centraal en heel mooi was het kerstverhaal van Marijn Jonker dat hij samen met zoon Jelle en dochter Fleur vertelde. Over de kleine herder Jesse die vaak nauwelijks gezien werd, maar bij Jezus op kraamvisite mocht komen.
Het waren mooie diensten, en hopelijk hebt u er thuis van kunnen genieten. En dat is het mooie van kerkdienstgemist: u kunt ze altijd nog eens terugkijken.

Bert Stuij