Op zondag 28 maart staat de kerkdienst in het teken van 'De doden begraven'. Het zevende werk van barmhartigheid. De dienst wordt geleid door dominee Agnes Hana en vindt plaats in de Johanneskerk. Er zal een interview te zien en te horen zijn over dit onderwerp, een gesprek tussen dominee Pier Prins en uitvaartverzorger Ingrid Golsteijn. Willy de Koning nam het op en monteerde het filmpje. In kerkblad Onderweg van maart 2021 schreef Agnes Hana al over deze dienst en over haar zorgen, hoe om te gaan met dit thema. Dit zevende Werk van Barmhartighied is later aan de eerste zes toegevoegd en heeft minder Bijbelse onderbouwing. Hieronder is haar tekst nog eens te lezen.

Vasten en de werken van barmhartigheid

Dat zijn twee woorden die niet in de Protestantse traditie thuishoren.
Vasten en werken doen is voor onze Katholieke zusters en broeders. Gods genade is toch ‘om niet’ zoals wij dat zeker weten? Je kunt toch niet door allerlei werken een plekje in de hemel bij elkaar scharrelen?
En nu komt er ineens een veertigdagenkalender van KerkInActie die ons wegen wijst in de komende tijd.
Samen bespraken thuis we wat voor ons vasten in deze tijd zou kunnen zijn. We vinden diep in ons hart dat deze Corona tijd al een periode van vasten is. Je mist veel, de ontmoeting, de joligheid van leuke dingen samendoen.
In de afgelopen periode kwam er oproep om hulp en ik schrok van de reactie van vrienden en familie die deze vraag om hulp ook kregen. Het is al zo’n moeilijke tijd dus ‘dit kan er ik even niet bij hebben’
Het risico van deuren sluiten noodgedwongen is, dat wij ook ons hart gesloten houden voor mensen die het nodig hebben, die het slechter hebben dan wij.
Helaas wordt het aantal arme mensen meer ook door Corona. De kloof tussen rijk en arm wordt dieper.
Kunnen wij helpen? Of kunnen we dat er niet bij hebben? Ik weet alle argumenten tegen en moet ook zelf opletten niet te makkelijk te worden. Hoe weet je dat je geld goed terecht komt? Er blijft zoveel aan de strijkstok hangen. Zo kunnen we nog even doorgaan.
Kerk in Actie komt met een voorstel van de zeven werken van Barmhartigheid. Ons helpen over onze drempel heen te stappen en iets voor anderen te betekenen.
Ik mag over sommige werken een kerkdienst vullen.
Mijn grootste zorgenkind is een dienst in Sittard over ‘de doden begraven’. Het is het zevende werk, niet letterlijk in de bijbeltekst van Matteus 25 te vinden. In die tekst vind je zes werken van barmhartigheid. Dit zevende komt van een Paus, en de bijbelse grond (die aangereikt wordt voor deze dienst) vind ik dun. Een van de bijbelteksten vind ik echt een hoofdpijndossier. Jezus zegt daarin ‘laat de doden, de doden begraven’. Leg dat maar even uit, in het dossier goed werk, de doden begraven.
Het is pas op 28 maart gelukkig, dus ik kan er nog heel wat nachtjes over slapen of wordt het wakker liggen? Bidden om Gods Geest en studeren.
In mijn opleiding tot predikant, leerde ik van alles, maar niet het samenstellen en leiden van uitvaartdiensten. Wat bleek in het veld? Uitvaarten was nou juist het werk wat een predikant vaak op haar of zijn bordje heeft. Het luistert nauw!
De kerk die je nabij is in lief en leed. Lief is helaas ondervertegenwoordigd in de pastorale contacten. De feestjes worden schaars maar het leed is in overvloed. Uitvaarten zijn er nu helaas veel. Het is een zware tijd. Er mogen maar weinig mensen bij een uitvaart aanwezig zijn en veel mensen zijn ook bang om besmet te raken. Heel begrijpelijk maar het maakt het verdriet rond afscheid nog zwaarder.
Voor de dienst over begraven zou ik liever een andere tekst nemen ik haal het niet uit Genesis waar de bron van dit verhaal is maar uit het Handelingen 7:15-16
‘Jakob vertrok naar Egypte en stierf daar, evenals onze voorouders; ¹⁶
ze werden overgebracht naar Sichem en bijgezet in het graf dat Abraham van de zonen van Chamor uit Sichem had gekocht.’
Daar zit iets zorgzaams in.  Liefdevol begraven.
Toen ik net begon als predikant, ontmoette ik iemand die meegeholpen had met het begraven van Amerikaanse soldaten op Margraten. Hij vertelde hoe erg het was, al die jonge jongens, het waren er ontelbaren, die gestorven waren. Ze lagen langs de weg naar Aken vertelde hij, en dat die met liefde werden begraven in Margraten. Het was zowel geestelijk als lichamelijk zeer zwaar werk. De soldaten zijn er te ruste gelegd op dat perfect onderhoudenkerkhof…. Dat is barmhartig.

Ds. Agnes Hana