Zondag 19 mei 2024
In het Pinksterweekend verwelkomden we een delegatie van de Presbyteriaanse kerk van Rwanda. Ze waren uitgenodigd door de ZWO commissie binnen de diaconie. Er zijn behoorlijk wat banden tussen deze kerk en de PKN, zeker omdat er via ‘Kerk in Actie’ veel sociale activiteiten van de Rwandese kerk worden ondersteund. Dat doen we ook in onze gemeente. François, Jacques en Innocent waren bij ons, drie directeuren die respectievelijk verantwoordelijk zijn voor de diaconale activiteiten van de kerk, voor de gezondheidsactiviteiten, en voor onderwijs.

Hun verantwoordelijkheden zijn omvangrijk. Het diaconale werk gaat bijvoorbeeld over tal van ontwikkelingsprojecten, onder meer gericht op nieuwe manieren van landbouw bedrijven en. duurzaam bosbeheer. Maar ook wordt ondersteuning geboden bij rampen en noodhulp. Dat wordt steeds vaker nodig door droogte en overstromingen, de klimaatverandering raakt ook Rwanda hard. Gezondheidsactiviteiten van de kerk lopen via twee ziekenhuizen en tientallen gezondheidsposten overal in Rwanda. Met de uitdaging om die goed te bemensen met verplegers en dokters. Voor wat betreft onderwijs zijn er honderden scholen met de Presbyteriaanse kerk verbonden, van kleuterschool tot vakonderwijsinstellingen. Alle afdelingen van de kerk werken nauw samen met de overheid, zodat toegankelijkheid voor iedereen gewaarborgd blijft; kerklid of niet.

De kerk in Rwanda groeit snel. Nog maar een jaar of vijf geleden telde de kerk 1 miljoen leden, nu al 1,6 miljoen en naar verwachting zal dat vrij snel naar de 2 miljoen toegroeien. De groei levert zijn eigen problemen op (al zijn we er hier in Nederland misschien jaloers op …) – bijvoorbeeld als het gaat om het snel genoeg opleiden van voorgangers en het bouwen van nieuwe kerken.

François, Jacques en Innocent hadden al een week van intensief overleg met Kerk in Actie achter de rug, en arriveerden hier zaterdagmiddag. Ze begonnen met een welkomstlunch en een wandeling door Sittard, waarbij ze ook de Gruizenkerk aandeden. Daarna werd er met een aantal gemeenteleden gegeten in de Johanneskerk, en werd er samen met de Cantorij gezongen. Later op zaterdagavond vertelden onze drie gasten in detail hoe een en ander in Rwanda in zijn werk gaat. We waren onder de indruk, zowel over hun activiteiten en enthousiasme, als over hun uitdagingen. Daar waren ze ook heel open over.

De Rwandese gasten logeerden bij Bert en Nely Stuij en aan de ontbijttafel hoorden we nog heel wat extra verhalen over het leven in Rwanda. Bijvoorbeeld ook over de verzoeningstrajecten die de kerk organiseert, om slachtoffers en daders van de genocide van 30 jaar geleden bij elkaar te brengen.

De pinksterdienst was echt internationaal, met onze Engels- en Franssprekende gasten uit Rwanda, maar ook met mensen met Farsi of Chinees als moedertaal. Lees je bijbel, bid elke dag zongen we dan ook in vier talen. In de preek wees Jolien ons op de kracht van gebed. Als er iets is wat mensen overal verbindt dan is het wel gebed, aangeblazen door dezelfde wereldwijde geest. En Jolien liet zien hoe de vingers van je hand kunnen je helpen bij het bidden, als een soort geheugensteuntje. Waar ben ik dankbaar voor, waarvoor is vergeving nodig, wie in de wereld heeft hulp nodig, wat bid ik voor mijzelf. 
 
Na de dienst sloten onze gasten hun bezoek af met een lunch, samen met Melanie en Sietse van der Sluis. Het was een mooi weekend, waarin we zichtbaar deel waren van de wereldwijde kerk. De kerk die op die eerste Pinksterdag geboren werd, en vandaag haar verjaardag vierde.  

Bert Stuij



Impressies van een bezoek



Na de afscheidslunch