3 oktober 2022
Laatst kwam ik een Bijbeltekst tegen waarvan ik me het bestaan niet herinnerde, maar het staat echt in de Bijbel. En wanneer je net als ik net weer oma bent geworden dan spreekt die tekst extra aan. Het is de tekst uit Spreuken 17: 6 ‘Kleinkinderen zijn voor grootouders de kroon op hun leven, kinderen zijn trots op hun voorouders.’

Vooral het eerste deel van deze tekst spreekt mij op dit moment extra aan omdat ik dus net weer opnieuw oma ben geworden van een schattig meisje. Ze is de dochter van onze oudste zoon en schoondochter in Lissabon. Ze is nog best klein, maar gelukkig gaat alles goed. Wat een wonder is dat. Zelf hebben Jan en ik vijf zoons gekregen en nu is dit al onze 4^e kleindochter. En die kleinkinderen voelen voor mij inderdaad als een kroon op mijn leven. Heel bijzonder, wat een zegen. En wat een opdracht! Want het eerste deel van die tekst is waar, daar heb ik niet veel voor hoeven doen. Kleinkinderen zijn voor grootouders een kroon op hun leven. Ze zeggen bij kleinkinderen ook wel: wél de lusten, en niet de lasten. Dat klopt! Overdag flesjes geven is een geweldige bezigheid, leuk om te doen, maar dat moet wel om de paar uur en dat gaat dus dag en nacht door… De ouders zijn er druk mee.

Nu dat tweede gedeelte van die Bijbeltekst: ‘Kinderen zijn trots op hun voorouders.’ Hier is werk aan de winkel. Kunnen onze kleindochters trots zijn op hun voorouders? Wat zien ze van mij en wat horen ze van mij? Nu zijn ze allemaal nog heel afhankelijk en doe je alles zo goed mogelijk voor hen, terwijl zij zich dat nog niet bewust zijn. Maar als alles goed gaat dan komt er een tijd dat het zelfstandige dametjes worden, met een eigen willetje, met hun vragen en problemen. Het lijkt me heerlijk om ook dat mee te maken, maar het lijkt me ook een flinke opdracht om er steeds voor hen te zijn als het nodig is. Het is mooi dat de Bijbel je ook bij dit soort dingen stil laat staan. Hoe kan ik er voor hen zijn? Welke wijsheden of ‘eigenwijsheden’ geven wij door? Dat geldt voor je kinderen en kleinkinderen, maar natuurlijk ook ruimer, voor alle kinderen die op je pad komen.

De tijd die achter ons ligt met het coronavirus, waar we ook nu nog wel mee te maken hebben, laat ons de kwetsbaarheid van het leven zien. De geboorte van kinderen zet je er dan extra bij stil dat het leven doorgaat. In wat voor wereld groeien de kinderen van nu op? Hoe gaan wij hen daarin voor? Genoeg vragen om over na te denken, over de onzekerheid en de kwetsbaarheid van het leven. Het geloof in God kan helpen om daarmee om te gaan, om met vertrouwen vooruit te kijken: God houdt deze wereld in zijn hand, ook al kunnen wij het misschien niet altijd volgen. We kunnen wel proberen om goede keuzes te maken. Om zo aan kinderen het goede voorbeeld te geven.

Hopelijk kunnen zij dan in de toekomst trots zijn op hun voorgeslacht.

ds. Jolien Leeffers