3 maart 2013
Hoewel we op een flat wonen, zijn we grootgrondbezitters. Ons landgoed bestaat uit volkstuintjes om precies te zijn. Toen we hier kwamen wonen stond er een oproep bij een hek, en voor we het wisten hadden we drie perceeltjes. Als laatste gekomen, waren het de minder lijkende stukjes. Overwoekerd met onkruid en stokoude lavendelplanten. Ik moest nog denken aan Abraham en Lot. Daar wordt er ook land getaxeerd. Wat kies je?

Genesis 13: ‘Ook Lot, die met Abram meeging, had schapen en koeien en tenten. 6 Maar er groeide in dat gebied niet genoeg gras voor al die dieren, want ze hadden allebei heel veel vee. Daardoor konden ze er niet samen blijven wonen. 7 Er ontstond ruzie tussen de herders van Abrams vee en de herders van Lots vee. Bovendien woonden de Kanaänieten en de Perezieten met hun vee in dat gebied. 8 Daarom zei Abram tegen Lot: "Laten we alsjeblieft geen ruzie maken. Het is niet goed als er ruzie is tussen mijn herders en jouw herders. We zijn immers familie van elkaar. 9 Je kan toch wonen waar je wil? Laten we uit elkaar gaan. Als jij naar links wil gaan, zal ik naar rechts gaan. Als jij naar rechts wil gaan, zal ik naar links gaan." 10 Lot keek rond en zag dat er in het hele gebied van de Jordaan veel water was. Voordat de Heer Sodom en Gomorra verwoestte, was het er in de richting van Zoar zo mooi als de tuin van de Heer, of als Egypte. 11 Daarom koos Lot voor zichzelf het hele gebied van de Jordaan uit en trok naar het oosten. Zo gingen ze uit elkaar. 12 Abram bleef in Kanaän wonen. Lot ging in de steden van het Jordaangebied wonen. Hij zette zijn tenten op tot vlak bij de stad Sodom. 13 De mannen van Sodom waren erg slecht. Ze deden alles wat de Heer verboden had.’

Het leek dat Lot het beste land had, maar uiteindelijk ging het niet goed met hem en zijn aanhang. Bij de volkstuintjes hadden we geen keuze. We moesten het doen met wat er over was. Ons landje is inmiddels door een jaar van thuisblijven door veel tijd en liefde een paradijsje geworden. Ik moet eerlijk zijn, ik schrijf wel hier over we, maar het is vooral Koos Hana die het werk verricht. Ik kom meer als een soort opzichter en landeigenaar de oogst controleren en in ontvangst nemen. 

Helemaal onderuit zakken kun je nooit met een tuin het lijkt wel een huishouden. Er moet wel voortdurend aan gewerkt worden en het is nooit klaar. Het onkruid groeit ook puik. Maar wat is het een rijkdom. Een leuk plekje waar je voor je gevoel op vakantie bent en aardige medetuinders. Het is een feest om ervan te oogsten.  Er wordt vrolijk geruild en gewoon gegeven. Als het nodig is helpen we elkaar.

In de winter is het wat stiller, maar nu zie je het wonder al gebeuren. De rabarber piept al boven de grond uit. In het kleine broeikasje staat winterpostelein en veldsla.

 En we hebben al verlekkerd gekeken in de catalogus van onze biologische hofleverancier, in Duitsland, en de bestelling is binnen. Vooruitkijken, de handen aan de ploeg slaan. WC rolletjes sparen (nee niet hamsteren) en in die rolletjes komt potgrond met zaadjes van tuinbonen die dan na enige tijd met een doffe klap weer uit elkaar barsten om hun leven te vervolgen in een afgeknipt melkpak. Ja het heeft wat voeten in de aarden het leven van de aarde! Niet achterom kijken, dat hebben we ook van Lot, of liever gezegd van zijn vrouw, geleerd.

De lente komt….

Ds. Agnes Hana