Zondag 9 juni 2024
Elke zomer werkt Synoidos een keer mee aan een kerkdienst in de Johanneskerk, en deze keer was dat op zondag 9 juni. Als thema had dominee Jolien Leeffers gekozen voor psalm 121, een pelgrimslied. De pelgrim is onderweg, en in de psalm lijkt hij dat best spannend te vinden. Hij kijkt naar de hoge bergen en vraagt zich af waar zijn hulp vandaan moet komen. Voeten kunnen wankelen, de zon brand overdag, en zelfs van de maan zou je ziek kunnen worden – zo dacht men toen.

Maar de psalmist stelt gerust. God is er bij, hij waakt over je, en zoals een schaduw altijd bij je is, zo is God dat ook. Jolien wees er op dat een pelgrimsreis je eigenlijk altijd thuis brengt, thuis bij jezelf, en tenslotte thuis bij God. Heel passend zong Synoidos dan ook tijdens de preek: ik kom naar huis. Hoe ver ik ook zwerf, ik zal mijn geliefden weer zien. I’m coming home.

Ook de andere liederen pasten mooi in de dienst. Je zoekt reisgenoten die in liefde met je optrekken – en waar liefde en vriendschap is, daar is God. Ubi Caritas zong Synoidos. Reizen, en zeker pelgrimeren, leidt tot reflectie. Dat klonk door in het lied ‘Meditations of my heart’ - mogen de overweging van mond en de overpeinzingen van mijn hart goed zijn in uw ogen, o Heer.

En dat in het besef dat het hele leven een reis is, met zoals het ‘Lied van het Leven’ duidelijk maakte hoogtepunten én dieptepunten. Maar tenslotte het besef dat het leven er is om te vieren. Dat het een geschenk is om mens te zijn. Aan het eind, hoe kan het ook anders, een reiszegen. The Irish Blessing. Dat de weg naar je toekomt, dat je de wind in de rug hebt, en dat je mag weten dat God je draagt in de palm van zijn hand.

Susanne Welters begeleidde niet alleen het koor Synoidos, maar ondersteunde met haar mooie pianospel ook de psalmen en liederen die door de gemeente gezongen werden.

Toen we naar buiten liepen scheen de zon. Een prachtige dag voor een wandeling. Misschien wel voor een zondag middag pelgrimage …

Bert Stuij